Το μυθιστόρημα με ξενύχτησε και μου χάρισε ένα γερό σφίξιμο στο στομάχι με κάθε σελίδα που γυρνούσα. Είναι αριστουργηματικός ο τρόπος που χειρίζεται ο συγγραφέας την πλοκή: από την αρχή ο ντετέκτιβ στο ημερολόγιό του καταθέτει όλα τα ευρήματα και η πλάστιγγα πότε γέρνει στο ένα παιδί, πότε στο άλλο, όμως κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιο μωρό επέζησε. Για σκεφτείτε, να διαβάζετε ένα βιβλίο με τυφλό αδιέξοδο από την αρχή και ταυτόχρονα να κρατάει το ενδιαφέρον σας για 500 ακόμη σελίδες!
Πάνος Τουρλής, CaptainBook, 18/11/15
Πρόκειται για ένα καλογραμμένο θρίλερ που πραγματικά διαβάζεται απνευστί. Γεμάτο ανατροπές, προκαλεί τον αναγνώστη να ακολουθήσει τα στοιχεία που του αποκαλύπτει ο συγγραφέας και να φτάσει στο τέλος της ιστορίας, ανακαλύπτοντας την αλήθεια. Ταυτόχρονα, σκιαγραφεί και τις κοινωνικές ανισότητες μιας και η μια οικογένεια που διεκδικεί το μικρό κορίτσι είναι πλούσια, ενώ η άλλη αδύναμη οικονομικά.
Αγγελική Μποζίκη, Όγδοο, 22/10/15
Ομολογώ ότι το διάβασα απνευστί σε μια ημέρα περίπου. Είναι ένα βιβλίο που δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου, καθώς σε ιντριγκάρει ολοένα και περισσότερο σε κάθε σελίδα που διαβάζεις. Από τα καλύτερα βιβλία της φετινής βιβλιοπαραγωγής.
Στέφανος Ξένος, diavasame.gr, 02/10/15
Ο Μπουσί είναι ένας τεχνίτης στο να «πετάει» ενδείξεις στην αφήγηση που δεν γίνονται σαφείς μέχρι πολύ αργότερα, και συχνά οδηγούν τον αναγνώστη σε μια λύση που θέτει όλο και περισσότερα ερωτήματα.
Αλεξάνδρα Παναγοπούλου, Plusmag, 29/09/15
Έξυπνα ευρήματα, ανατροπές, χαρακτήρες και σχέσεις προσώπων (κάποια στιγμή βέβαια και δολοφονίες) κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη που συνεχώς αντιμετωπίζει καινούριες καταστάσεις που ανατρέπουν τη γνώμη που είχε σχηματίσει.
Το μυθιστόρημα του Bussi διακρίνεται τόσο για την πρωτοτυπία στο θέμα όσο και στον τρόπο ανάπτυξής του.
Βιβή Γ, Ιστολόγιο Αναγνώστρια, 20/09/15
[O συγγραφέας] έχει γράψει μια πολύ καλογραμμένη ιστορία που σε κρατάει καθηλωμένο στη καρέκλα σου καθώς κυλούν οι σελίδες σα νερό και οι ανατροπές διαδέχονται η μια την άλλη. Δεν καταφεύγει σε συνηθισμένα και ανόητα κλισέ και δε ξεφεύγει από τον κεντρικό πυρήνα του. Μόνο και μόνο που κατάφερε να αναδειχθεί εν μέσω τόσων άλλων μεγάλων ονομάτων του χώρου, σίγουρα κάτι λέει.
Μαρία Ανδρικοπούλου, Arts and the City, 19/08/15