ΒΕΖΥΡΟΓΛΟΥ ΕΛΕΝΗ

Σε μια προσφυγική γειτονιά, στην Άνω Τούμπα της Θεσσαλονίκης, κάποιο καλοκαίρι, κάθε σούρουπο, ένα εννιάχρονο κοριτσάκι ξεκίνησε να καλεί τα παιδιά της γειτονιάς στα σκαλάκια του σπιτιού του για να τους διηγηθεί παραμύθια. Τα χρόνια κύλησαν κι η διαδρομή της ζωής εκείνου του κοριτσιού πέρασε απ’ όλα τα στάδια που αποτελούσαν όνειρο των γονιών της. Σπουδές, εργασία, οικογένεια…

«Όμως ό,τι κι αν έκανα στη ζωή μου, αυτό που είχα κρυμμένο στην καρδιά μου, το δικό μου όνειρο, ήταν να λέω ιστορίες. Αυτός ο “καρπός” που είχε δέσει τόσο νωρίς μέσα μου, ωρίμασε με την εμπειρία και τη γνώση όσων έζησα και με οδήγησε στον κόσμο της λογοτεχνίας».

Έργα της ιδίας: «Αλάβαστρο και Φίλντισι» ποιητική συλλογή, «Τα πέπλα της κόλασης» μυθιστόρημα.